Styl klasyczny

Wnętrza urządzone w stylu klasycznym są ponadczasowe – nigdy nie wychodzą z mody. Są przyjazne i eleganckie zarazem. Postanowiliśmy przeanalizować skąd, jak i dlaczego czerpać inspiracje do wnętrz aranżowanych w ten sposób.

Styl klasyczny to w rzeczywistości bardzo pojemne określenie. To, co się pod nim kryje, powinno jednak łączyć elegancja, wygoda i dobry smak. W takim wnętrzu dominują antyki i stylizowane elementy dekoracyjne. Wnętrza są luksusowe i komfortowe. Równie ważne co wygląd, jest jakość elementów wyposażenia i zastosowanie naturalnych, szlachetnych materiałów. Szeroko rozumiany styl klasyczny możemy określić również jako ponadczasowy. Większość z nas dobrze czuje się w takich wnętrzach, które dzięki naturalnym materiałom i harmonijnej kolorystyce są przyjazne i przytulne. Jest to idealny styl dla osób, które cenią tradycję.

W największym skrócie można powiedzieć, że styl ten odwołuje się do minionych epok i panujących wtedy tendencji w architekturze i wnętrzach. Wywodzi się on z XVIII-wiecznego klasycyzmu będącego odpowiedzią na styl rokoko. Wnętrza klasyczne łączy pośrednio odwołanie do zasad obowiązujących w sztuce starożytnej Grecji i Rzymu, z których czerpano w różnych epokach. Są to: harmonia, prostota, umiar, powaga. Cechuje go również usystematyzowanie elementów rozmieszczonych niezwykle starannie, a także przemyślane proporcje. Kluczowymi zasadami w tworzeniu takiego wnętrza były symetria i równowaga. Jak pisałem na początku styl klasyczny to bardzo szerokie pojęcie. Chciałbym przybliżyć pokrótce kilka nurtów, które w mojej opinii mieszczą się w tym określeniu.

Klasycyzm jest stylem, który na stałe zagościł w Europie w XVIII wieku, sprzeciwiając się stylom barokowym i rokokowym. Podstawą była oszczędna, harmonijna forma. Często wnętrza były malowane na kolor biały. Okna kwadratowe z regularnymi podziałami. We wnętrzach dążono do uzyskania efektu harmonii poprzesz stosowanie zasad podziału, zrównoważonej kompozycji oraz poprzez symetrię. Ściany ozdabiano portretami rodzinnymi, trofeami myśliwskimi i tkaninami ozdobnymi. Tak w skrócie można opisać klasycyzm we wnętrzach. Natomiast wariacje na jego temat to już zupełnie inna historia.

Styl Angielski

Styl Angielski, którym rządzą te same podstawowe zasady co w klasycyzmie, jest zdecydowanie bogatszy w kolory i wzory. Wnętrza w stylu angielskim tworzone są przede wszystkim z naturalnych materiałów. Podłogi oraz meble są drewniane i często malowane na kolor biały lub rozjaśniane. Dzięki temu zabiegowi wnętrza stają się lekkie i przyjazne. Bardzo ważne są tkaniny i tapety, których we wnętrzu jest bardzo dużo. Głównym motywem są przeważnie kwiaty. Szczególnie uwielbianym motywem jest róża. Dodatkowo we wnętrzach angielskich możemy spotkać również kratę. Charakterystycznym elementem tego stylu są ściany. Dzieli się je na dwie części. W części dolnej znajduje się duża listwa przypodłogowa, a ściany ozdobione są boazerią, lamperią bądź panelami, które maluje się na jasne barwy. Powyżej paneli, ściany ozdobione są tapetami głównie w mocnych wzorach kwiatowych lub geometrycznych krat. Zamiast tapet we wnętrzu często stosuje się farby o pastelowych delikatnych kolorach, są to głównie beże, biele. Przy suficie widoczna jest również dekoracyjna listwa bądź ozdobny gzyms.

Foto: SUMA Architektów

Styl rustykalny

Aby opisać z kolei styl rustykalny, najłatwiej sobie wyobrazić styl angielski przeniesiony do dworku na wsi. Zamiast malować drewno pozostawiamy je w swoim naturalnym kolorze i pozwalamy, aby zachowało swój naturalny charakter. Tapety, które w takim miejscu były by trudne w utrzymaniu, zamieniamy na malowane ściany w intensywniejszych kolorach natury. Tekstylia są mniej zdobione i są wykonane z prostszych materiałów takich jak len. Styl rustykalny jest niezwykle urokliwy i gustowny, sprawia, że wnętrza są bardziej przytulne. Jednocześnie to styl elastyczny – łatwo komponuje się z różnego rodzaju elementami. Dzięki temu możemy go urozmaicać i zmieniać, jak tylko mamy ochotę.

Styl Francuski

Styl Francuski w wielu aspektach jest podobny do angielskiego, jednak kilka szczegółów sprawia, że traktuje się go odmiennie. Największą różnica jest wzór i faktura tkanin i tapet. W stylu francuskim mamy do czynienia z szlachetnymi materiałami o jednolitych, jasnych barwach lub delikatnym klasycznym wzorze. Meble drewniane w swym naturalnym kolorze o bardzo lekkiej i wykwintnej formie. Bardzo ważnym elementem dekoracyjnym tego stylu jest kryształ i lustro. Oczywiście podobnie jak w stylu angielskim wnętrze takie nie może istnieć bez sztukaterii i elementów architektonicznych, jak pilastry czy kolumny.

Styl eklektyczny

Styl eklektyczny stanowi połączenie elementów stylów z różnych epok. Jest niebywale trudną sztuką połączenie elementów wzajemnie się wykluczających tak, aby powstała perfekcyjna całość. Jest to styl tylko dla odważnych, ale niebywale satysfakcjonujący. Dający możliwość wybierania ulubionych przedmiotów i materiałów z poszczególnych stylów, aby stworzyć z nich nową jakość. Jest idealnym rozwiązaniem dla tych, którzy nie mają swojego ulubionego stylu. Należy jednak pamiętać o jednej zasadzie. Całość musi być harmonijna.

Podsumowując styl klasyczny, to tak naprawdę zbiór wielu stylów, które istniały w Europie od XVIII do właściwie lat 30 XX wieku (wliczając neoklasycyzm, styl eklektyczny i Biedermeier). Styl, który był obecny w pałacach, dworach, mieszkaniach i domach na wsi. Który jest bardzo zróżnicowany, ale zawsze odnosi się do podstawowych zasad formowania przestrzeni. Harmonia, Symetria i Podział. W tym stylu mamy ogromną swobodę w doborze materiałów, kolorów i dodatków. Wnętrze te są przyjemne i eleganckie. Zachęcam do szukania inspiracji w tym stylu. Jestem przekonany, że każdy znajdzie coś, w czym się zakocha i chętnie przeniesie do swojego wnętrza.

Autor:
Jakub Jan Surówka
SUMA Architektów