Gaz jest jednym z najbardziej popularnych źródeł ciepła i ze względu na cenę stosowany jest zarówno do ogrzewania wody w centralnym ogrzewaniu, ciepłej wody użytkowej jak i gotowania. Co istotne w wielu gminach ze względu na smog wprowadza się zakaz ogrzewania paliwami stałymi. Gaz staje się wtedy najtańszą alternatywą. Przy tym jest to bezpieczny i bezobsługowy sposób na ogrzewanie domu.

Przyłącz

Już na etapie kupowania działki warto dowiedzieć się w jakiej odległości od naszej działki przebiega nitka gazowa. Zwracając się do Gazowni o podpięcie gazu możecie być pewni, że gazownia wytyczy wam najkrótszą drogę do podpięcia gazu i to wyłącznie do najbliższego miejsca w waszym ogrodzeniu. Gazownie stosują zryczałtowane opłaty za przyłączenie gazu i zależą one od poszczególnych regionów. Opłata za podciągnięcie pierwszych 15 metrów jest zryczałtowana i wynosi około 2000 zł. Każdy kolejny metr kosztuje około 70 zł. Najwyższe opłaty są w Warszawie. Tam opłata ryczałtowa wynosi 1932 zł a za każdy dodatkowy metr zapłacimy 78 zł. Warto o tym pomyśleć zanim wybierzemy miejsce gdzie będzie podłączony gaz. Ceny te obejmują klasyczne instalacje czyli takie obsługujące przepływy poniżej 10 m3 na godzinę.

Przyłącze krok po kroku
  1.  Po zakupie działki występujemy do PGNiG o dokonanie przyłącza. W przypadku prostego podłączenia od drogi lub sąsiada trwa to czasem nawet pół roku, warto więc pomyśleć wcześniej.
  2. Zakład dokonuje analizy i wydaje zgodę. Następnie podpisuje z nami umowę i wskazuje wykonawcę instalacji.
  3. Wykonawca instalacji przygotowuje projekt. Jeżeli gaz prowadzony jest od drogi publicznej musi także wystąpić do odpowiedniego wydziału o projekt wejścia w drogę. Następnym etapem jest wystąpienie o zgodę na przeprowadzenie gazu do Zakładu Uzgodnień Drogowych. Zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem z 2013 roku gaz powinien być oddalony co najmniej o pół metra od każdego z medium, czyli do prądu, wody czy kanalizacji. Często miejscowe zakłady wodno- kanalizacyjne nie przestrzegają tych zaleceń i wprowadzają własne przepisy. Może się więc zdarzyć, że zakład gminny każe wam oddalić gaz metr od kanalizacji. Lepiej to sprawdzić wcześniej.
  4. Po wykonaniu wszystkich uzgodnień firma instalująca prowadzi wykopy. Mają one około metra głębokości i powinny mieć niewielki spad do drogi. Gaz prowadzi się rurkami giętkimi polietylenowymi tak zwanymi DN32. Instalację z siecią gazową łączy się trójnikiem.
    Nad rurkami zakładana jest żółta folia, tak by w przypadku kolejnych przekopów nie uszkodzić instalacji.
  5. Skrzynka – na granicy naszej działki instalator zakłada skrzynkę. Oprócz licznika znajduje się w niej zawór (często nazywany kurkiem) oraz reduktor obniżający ciśnienie poniżej 5kPa.
    Rozprowadzenie gazu w domu.
    Gaz powinien być prowadzony w domu rurkami zewnętrznymi. Zazwyczaj używa się rurek miedzianych lub stalowych.
Odległości gazu od innych mediów:
  • 10 cm od pionowych przewodów wody lub centralnego ogrzewania,
  • 10 cm na puszkami elektrycznymi i obok puszek elektrycznych,
  • 60 cm od gniazd elektrycznych.
Odbiorniki gazu

Najczęściej gaz stosowany jest do ogrzewania. Tutaj możemy wybierać spośród wielu modeli oferowanych przez producentów. Co do zasady działania piece dzieli się na dwuobiegowe, czyli takie, które podgrzewają zarówno wodę do centralnego ogrzewania jak i ciepłą wodę użytkową oraz piece jednofunkcyjne służące np. tylko do podgrzewania wody użytkowej. Piece mogą mieć zamkniętą lub otwartą komorę spalania.

Piec kondensacyjny

Najbardziej energooszczędne i najczęściej stosowane obecnie są piece kondensacyjne. Są to piece z zamkniętą komorą spalania. Ogólnie chodzi o to, że w trakcie procesu spalania powstaje para wodna, która zamienia się w skropliny. W czasie tego procesu wydziela się ciepło, które można wykorzystać. Energia z pary wodnej zamieniana jest w ciecz, to właśnie jest proces kondensacji. Do skraplania dochodzi kiedy spaliny zostaną mocno schłodzone, do tego używana jest właśnie ogrzewana woda. Cały proces zostanie przeprowadzony prawidłowo wtedy kiedy temperatura wody będzie niższa, dochodzi ona do tak zwanego puntu rosy (temperatura skraplania) czyli mniej niż 57 stopni Celsjusza. Z tego powodu największe oszczędności osiąga się przy ogrzewaniu podłogowym. Wtedy temperatura maksymalna na wejściu osiąga 55 stopni, a na wyjściu 45 stopni. Panuje mit, że piec kondensacyjny nie nadaje się do ogrzewanie tradycyjnych grzejników. Co prawda w takich grzejnikach stosuje się temperaturę na wejściu do 70 stopni a 55 stopni na powrocie. Warto jednak wiedzieć, że wysokie temperatury w grzejnikach stosuje się tylko w przypadku dużych mrozów. W większej części sezonu grzewczego temperatury grzejników są niższe i w sumie piec kondensacyjny i tak zapewni nam prawie maksymalne oszczędności.
Problemy mogą wystąpić w przypadku starych instalacji grzejnikowych, gdzie wymagana była czasem temperatura nawet 90 stopni. W przypadku pieca kondensacyjnego, czyli de facto pieca z zamknięta komorą spalania, ważne jest by zaprojektować do niego odpowiedni komin. Praktycznie jedynym stosowanym rozwiązaniem jest rura w rurze. Rura wewnętrzna odprowadza spaliny a zewnętrzna zasysa powietrze. Pamiętajmy, że do spalania potrzeba go całkiem sporo.

Inne odbiorniki

Część osób uważa, że kuchenka gazowa lepiej nadaje się do gotowania. Konieczne będzie wtedy przeprowadzenie rur gazowych do kuchni przewodami na powierzchni ściany. Gaz jest tańszy od energii elektrycznej i tradycyjne gotowanie jest wtedy tańsze. Koszty są porównywalne wtedy, gdy zamiast kuchni elektrycznej stosujemy kuchenkę indukcyjną. Dzisiaj na rynku mamy wiele modeli kuchenek gazowych w tym takich, które mają przykrycie nad powierzchnią podgrzewaną zamiast tradycyjnych palników. Możemy też wybrać kuchenkę gazowo – elektryczną by dopasować się do wszystkich gustów. Na rynku dostępne są również kominki gazowe, które po wprowadzeniu zakazów palenia paliwami stałymi mają zastąpić kominki tradycyjne. Ceny wkładów do takich kominków wahają się od kilku do kilkunastu tysięcy złotych.

Bezpieczeństwo

Aby zapewnić bezpieczeństwo użytkowania powinniśmy prowadzić instalację i podłączenie do niej wyłącznie przez uprawnionych do tego instalatorów. Nie warto ryzykować swojego życia by zaoszczędzić kilkaset złotych. Instalacje gazowe są też integralną częścią projektu domu i trzeba je wykonać zgodnie z nim. Przy odbiorze gazu sprawdza się właśnie zgodność z projektem. Konieczny jest też odbiór kominiarski, gdzie kominiarz sprawdzi prawidłowość wentylacji i systemu odprowadzenia spalin. Na końcu przeprowadzana jest próba szczelności. Do wybuchu gazu może dojść w przypadku, gdy ilość gazu zajmuje od 5 do 15% objętości pomieszczenia. Powyżej tej wartości będzie za dużo gazu, by nastąpił wybuch, ale też za dużo by można było oddychać. Aby nie martwić się gazem warto zainwestować w czujnik, który w porę ostrzeże nas przed zagrożeniem.