Wybór od wielu lat jest podobny – niezniszczalny beton albo kamień? Piękne drewno czy praktyczne deski kompozytowe? A może klasyczne płytki? Każda z nawierzchni ma swoje zalety i wady. Różnią się też ceną. Taras to inwestycja na długie lata – chcemy, żeby był piękny, funkcjonalny i trwały. Warto przemyśleć potrzeby, przeliczyć koszt i wybrać solidny materiał.

Beton i kamień

Taras można wykonać z kostki betonowej. Możemy też wybrać płyty betonowe lub beton stemplowany, który efektownie imituje kamień, terakotę, a nawet drewno. Jest trwałym i popularnym rozwiązaniem, najskuteczniej chroni przed działaniem wszystkich czynników atmosferycznych. Najlepsze płyty produkowane są z betonu B25, są odporne na ścieranie i nie zostają na nich inne ślady użytkowania. Jest antypoślizgowy i nienasiąkliwy.

Kamień jest również materiałem twardym i odpornym na warunki atmosferyczne, mrozoodpornym i nienasiąkliwym. Najczęściej wybieranym na taras kamieniem jest sjenit lub granit, stosuje się też bazalt i łupek. Taras z kamienia – podobnie jak betonowy – możemy budować bezpośrednio na gruncie.

Płytki ceramiczne

Płytki są trwałe i mogą służyć wiele lat. Nie wymagają konserwacji i łatwo utrzymać je w czystości. Muszą być jednak dobrej jakości i właściwie ułożone:

  • musimy przygotować podłoże (usunąć pozostałości farb i luźnych fragmentów, a w przypadku nowego podłoża – odczekać aż dobrze wyschnie)
  • wybieramy płytki mrozoodporne
  • wybieramy kleje i zaprawy mrozo- i wodoodporne
  • klej nakładamy metodą podwójnego smarowania, tak by nie było go za dużo
  • zostawiamy szerokie spoiny i dylatacje, by płytki – ulegające pod wpływem temperatury naprężeniom – nie pękały

Pamiętajmy, że płytki zimą będą bardzo się wychładzały, a latem nagrzewały tak, że trudno będzie chodzić po nich boso. Wśród zalet trzeba jednak wymienić szeroką paletę barw i struktur.

Taras drewniany

Drewno to materiał naturalny, łatwy w obróbce, przyjemny w dotyku i ciepły – to niewątpliwie jego największe zalety. Wybierając drewno na nawierzchnię tarasu musimy jednak być świadomi, że to materiał najmniej trwały i trudny w utrzymaniu. Każde drewno (nawet najbardziej twarde) wymaga odpowiedniej konserwacji, a więc nakładów finansowych i pracy.

Niezadbane drewno – pod wpływem wilgoci, słońca i temperatury – traci swoje właściwości. Pochłania wodę, a potem wysycha i w efekcie wypacza się. Przyjmuje się, że taras drewniany warto położyć tylko w miejscach zadaszonych. Deszcz, śnieg i silne słońce to dla drewna na tarasie niszczące czynniki. Narażone na promieniowanie słoneczne drewno zawsze zmieni swój odcień. Wrogiem drewna są też pleśnie i grzyby, a także owady, które składają w nim jaja. Wszystkie te biologiczne czynniki osłabiają jego strukturę i psują wygląd.

Dlatego, budując taras drewniany, wybieramy najtrwalsze gatunki drzew. Najbardziej popularne są drzewa egzotyczne – bangkirai czy tek (są twarde, a zawarte w nich olejki naturalnie chronią przed działaniem wody). Z rodzimych gatunków drzew najczęściej wybierany jest dąb. Świerk i sosna są tańsze, ale rzadziej stosowane – to drzewa miękkie, łatwiej nasiąkają wodą, odkształcają się i pękają.
Wilgotność drewna tarasowego nie powinna być większa niż 20-30 proc. Deski tarasowe mają od 19 do 26 mm grubości i od 9 do 15 cm szerokości. Im grubsze i szersze – tym solidniejsze, a więc droższe.
Wśród zalet drewnianego tarasu trzeba wymienić fakt, że nie nagrzewa się latem i amortyzuje upadki.

Deska kompozytowa

Kompozyt to mieszanka tworzywa sztucznego (np. polipropylen) i naturalnego drewna (włókien drewnianych lub mączki drzewnej). To w ostatnich latach największy konkurent dla tarasów drewnianych. Deski kompozytowe wyglądają jak naturalne drewno, są ciepłe w dotyku i estetyczne, ale dużo bardziej wytrzymałe niż drewno. Cechuje je odporność na czynniki atmosferyczne, a przede wszystkim na wodę. W przeciwieństwie do drewna – nie wymaga żadnej konserwacji. Ponadto nie szkodzą im czynniki biologiczne jak pleśń i grzyby.

Decydując się na tego rodzaju nawierzchnię, trzeba sprawdzać z czego zrobione są deski i jaka jest zawartość drewna (tańsze kompozyty mają dużą zawartość drewna, przez co bardziej będą pochłaniały wodę i będą bardziej podatne na uszkodzenia). Producent powinien informować też jaki rodzaj drewna zawiera kompozyt. Deski dostępne w sklepach różnią się od siebie nie tylko materiałami, z których powstały, ale też technologią produkcji. Technologia produkcji desek kompozytowych przewiduje rozwiązania ułatwiające montaż. Deski są ryflowane, dzięki czemu woda swobodnie z nich spływa.
Taras z desek kompozytowych to najbardziej praktyczne rozwiązanie, przyjemnie chodzi się po nich boso, ich powierzchnia jest najczęściej antypoślizgowa.

Hydroizolacja

W przypadku każdego materiału, jaki wybierzemy na nasz taras, musimy pamiętać o właściwej hydroizolacji. Taras z drewna lub kompozytu można układać na warstwie nieprzepuszczalnej, ale wówczas podłoże trzeba wyrównać, zagęścić, zabezpieczyć agrowłókniną, na którą wysypiemy żwir lub inne kruszywo. Jeśli grunt będzie przepuszczalny, musimy zapewnić co najmniej 2-procentowy spadek, którym będzie odprowadzany nadmiar wody.

W przypadku płytek, w zaprawie cementowej lub na płycie betonowej również musimy stworzyć odpowiedni spadek. Pod płytki kładzie się dwie warstwy specjalnej mikrozaprawy, która powinna być wyprowadzona na wysokość ok. 15 cm na ściany stykającej się z posadzką tarasu.

Jakie są koszty materiałów?

Najmniej zapłacimy za posadzki betonowe (najtańszy materiał to kostka betonowa – ok. 40 zł/mkw).
Płyty betonowe to koszt ok. 80 zł/mkw.
Płytki ceramiczne (mrozoodporne) – za 1 mkw zapłacimy ok. 70-80 zł
Płyta kamienna – granitowa – to koszt ok. 120-150 zł/mkw
Deska tarasowa z drewna bangkirai – o szerokości 14 cm – to koszt ok. 40 zł/mb czyli ok.280 zł/mkw
Przyzwoite deski kompozytowe to koszt ok. 25 zł/mb, czyli – przyjmując szerokość deski 16 cm – zapłacimy 150 zł/mkw.

Pamiętajmy, że do kosztów musimy doliczyć jeszcze inne materiały potrzebne do przygotowania podłoża pod taras, zestawy montażowe (śruby, wkręty) czy legary podpierające drewniany lub kompozytowy taras. Do tego dochodzą koszty robocizny.